به گزارش سایت تابناک» به نقل از "خبرگزاری ایسنا"، پرندگان تنها "دایناسورهایی" هستند که زنده مانده اند! این شاید عجیب به نظر برسد، چرا که یک کبوتر یا پنگوئن خیلی شبیه به مثلا تیرانوزاروس نیست، اما ارتباط بین آنها هنوز وجود دارد. حدود ۱۵۰ میلیون سال پیش در دوران ژوراسیک، اولین پرندگان از دایناسورهای کوچک، پوشیده از پَر و شکارچی فرگشت یافتند و تبدیل به شاخه جدیدی از درخت خانواده دایناسورها شدند. برای بیش از ۸۰ میلیون سال، انواع پرندگان شکوفا شدند، از پرندگان

20 سال پیش در چنین روزهایی شاهد انتشار نخستین شماره نشریه دانشجویی پارینه بودیم. مجله ای تخصصی برای ارائه مباحث دیرینه شناسی ایران و جهان شامل آخرین اخبار، یافته ها، مقالات، کتاب ها و مصاحبه ها. تلاشی دانشجویی و خستگی ناپذیر که برای 3 سال ادامه یافت و 7 شماره از این مجله منتشر گردید. با مروری که مدتی پیش براین دسترنج سال های جوانی داشتم همچنان مطالب این نشریه را خواندنی و مفید یافتم. بسیاری از ترجمه هایی که دوستان دانشجوی آن زمان و اساتید امروز انجام داده

به خوبی به خاطر دارم که در یک روز بهاری سال 1375 استاد فقید دکتر جعفریان در جریان کلاس زمین شناسی تاریخی با هیجان و اشتیاق خاصی در مورد کنودونت ها (گروهی از فسیل های ریز دریایی که بقایای دندانی موجودات کوچک کرمی شکل بوده اند) صحبت نمود و در پایان اشاره کرد که به تازگی استاد جدیدی به نام دکتر یزدی پس از اتمام تحصیلاتش از استرالیا به دانشگاه اصفهان مراجعت کرده و در زمینه فسیل کنودونت ها تخصص گرفته است.

مقاله جنجالی که چندی پیش در نشریه معتبر Nature چاپ شده و در آن بقایای کوچک ترین دایناسور پرنده مانند توصیف شده بود سر انجام دو روز پیش پس گرفته (Retract) شد. دلیل این اتفاق شواهد جدیدی است که نشان داده این نمونه فسیلی (جمجمه کوچکی به اندازه 2 سانتیمتر که در کهربای 100 میلیون ساله میانمار حفظ شده است) نه یک دایناسور پرنده مانند که احتمالا خزنده ای غیر دایناسوری بوده است. هرچند توصیف این نمونه فسیلی بلا اشکال به نظر می رسد آنچه که باعث این مشکلات گردیده است

محققان با بررسی پهنه های بازالتی پرموتریاس سیبری دریافته اند که این گدازه های آتشفشانی در زمان فوران حجم بسیار بالایی از بقایای گیاهان و حتی مواد زغالی را سوزانده و مشتعل نموده اند. سوختن حجم بسیار بالایی از این مواد زغالی و گازهای متصاعد شده از آن را می توان یکی از دلائل انقراض عظیم پرمین/ تریاس دانست که موجب نابودی 70 درصد موجودات زنده خشکی و 96 درصد موجودات دریازی در حدود 252 میلیون سال پیش گردیده است.

تحقیقات تازه نشان داده است که نخستیمن دایناسورها احتمالا تخم هایی با پوسته های نرم داشته اند. در این مطالعه که توسط محققان آمریکایی صورت پذیرفته و نتایجش در مجله نیچر منتشر گردیده است با استفاده از روش های پیشرفته ژئوشیمیایی تخمهای دو گروه اصلی دایناسورهای غیر پرنده ای بررسی گردیده اند. دیرینه شناسان با این بررسی ها دریافتند که ساختار میکروسکوپی، ترکیب و ویژگی های مکانیکی این تخم های ابتدایی مشابه لاک پشت های امروزی می باشد.

بررسی ردپاهای خاصی از کرتاسه کره جنوبی نشان داده که این آثار توسط موجودات کروکودیل مانندی با 3 متر طول و 1.5 مترارتفاع ایجاد شده است. این آثار با توجه به شکل خاص خود که در آنها اثر کف پا بخوبی حفظ شده است حاکی از کف روبودن موجود اثر گذار است. در حالی که دیگر موجودات دو پای آنزمان که دایناسورها بوده اند ردپاهای پنجه رو داشته اند و بندرت اثر کف پای آنها حفظ می شود. فقدان آثار دست در کنا راین ردپاها و نبود اثر دم در لابلای ردپاها نشان می دهد موجود فوق متفاوت

کشف فسیل یک ه کوچک سوالات زیادی را در مورد چگونگی مهاجرت احتمالی این موجودات و ارتباط قاره ها ایجاد کرده است. این ه 50 میلیون ساله که در بریتیش کلمبیای کانادا یافت شده است از گروه بالتوری های پا جدا (lacewing) می باشد که نزدیکترین خویشاوندان آنها امروزه فقط در استرالیا یافت می شوند. به نظر می رسد این ات در آنزمان در جنگل هایی با شرایط مشابه آب و هوایی امروز استرالیا می زیسته اند. یکی از این مهم ترین ویژگی های آب و هوایی وجود زمستان های ملایم بدون

بر اساس یافته های جدید یک موجود هزار پا مانند 2 - 3 سانتیمتری احتمالا قدیمی ترین موجودی بوده که بر روی خشکی می زیسته است. این موجود که Kampecaris obanensis نام دارد از رسوبات سیلورین (425 م س پ) جزیره ای دراسکاتلند یافت شده و از بقایای گیاهی در حال تجزیه در کرانه های دریاچه ها یا توده های آبی آن زمان تغذیه می کرده است. البته حضور موجودات قدیمی تر خشکی زی نیز محتمل است ولی شواهد آنها تنها بر پایه فسیل های اثری شناخته شده است.